Elias jest kolegą Igorka ze szkolnej ławki. Chłopcy bardzo się lubią, ale trochę rywalizują. Na szczęście w szkole idą łeb w łeb. Raz jeden jest lepszy raz drugi i generalnie nie wpływa to na relacje między nimi.
Tata Eliasa pochodzi z włoskiej rodziny i od małego próbował Eliasa uczyć języka włoskiego, ale napotkał na opór. Z bólem język włoski odpuścił.
Ponieważ jest wykładowcą angielskiego, swoje próby przerzucił na kolejny język. Angielskiego syn uczy się przecież w szkole, teoretycznie powinien oporu nie stawiać. Jednak kolega Igorka uparty jest i w domu tylko po szwajcarsku z rodzicami rozmawia, z ewentualnymi wyjątkami dla języka niemieckiego.
Tata Eliasa nadal podejmuje próby, a wiadomo, że nic tak dobrze nie działa jak przykład.
Ostatnio chłopcy przygotowywali razem prezentację i umawiali się na wspólną pracę. Po powrocie ze szkoły, zdzwaniali się, aby dogadać godzinę i szczegóły spotkania. Byłam świadkiem jednej z takich rozmów. Igorek wykręca numer, ktoś podnosi słuchawkę, ja siedzę obok i słyszę:
Hallo, hier spricht Igor. Kann ich mit Elias reden?
Hello! May I speak with Elijas? Thank you. Bye!
Hoi Elias, wemmer abmache?
Myślę – co jest? Powiedzieli Igorkowi, że ma powtórzyć prośbę po angielsku????
Pytam u źródła:
Igorku, a dlaczego z tatą Eliasa rozmawiałeś po angielsku?
Igorek wzruszając ramionami:
To on do mnie po angielsku zaczął mówić.
To po angielsku mu odpowiedziałem.
😀
Igorek bez mrugnięcia okiem przeszedł z niemieckiego na angielski, a w kolejnym zdaniu na szwajcarski. Mam nadzieję, że tata Eliasa był jednak zaskoczony, ale nie sądzę, aby w taki sposób złamał opór własnego syna. Nam pozostaje się cieszyć, że Igorek oporu nie ma.
