Siedzę z chłopcami przy stole. Jemy kolację. Bartusiowi i Igorkowi rozwiązują się przy jedzeniu języki. Ja jestem przede wszystkim słuchaczem, więc w efekcie najszybciej kończę jeść.
Różni nas także to, że to co dla mnie już tylko ciepłe, dla chłopców nadal jest gorące. Fakt, że moja porcja zniknęła już z talerza, jest dla nich zawsze wielce zaskakujący. Magia.
Rozmowa przy talerzu parówek:
-Ty już jesz? Przecież jest gorące.
-Nie jest gorące.
Igorek z wielką pewnością w głosie:
-Niemożliwe.
Jak jest dużo parówek, to one wcale tak szybko nie stygną.
One leżą na talerzu, przytulają się i oddają sobie ciepło.
To prawo fizyki.
Ja zostałam oświecona, a Wy?
😀
Igorek, który od jakiegoś czasu jest już Igorem, postanowił sam złożyć sobie komputer…
Ponieważ nasi Chłopcy, to już Chłopaki, a może i Chłopy (obaj się już golą, Starszy dawno przerósł…
Zacznę od wyznania – oglądamy polską telewizję. Seriale, filmy i różnego rodzaju programy. Głównie z…
24 czerwca Chłopcy pierwszy raz sami (tzn. bez nas) lecieli samolotem. Ja byłam wtedy w Łodzi, więc…
W poprzednim semestrze Igorek przerabiał w szkole temat rozmnażania. Ku naszemu zaskoczeniu, o tym…
Obaj nasi chłopcy weszli już w wiek nastoletni. Buzujące hormony dają o sobie znać w różny sposób…
